Bijkomende kenmerken  die de classificatie van selectief mutisme ondersteunen zijn: overmatige verlegenhied, angst om af te gaan in bijzijn van anderen, sociaal isolement en terugtrekking uit sociale processen, vastklampend gedrag en dwangmatige trekken (Hengeveld, 2014).

Doordat kinderen met selectief mutisme zeer gefrustreerd kunnen raken door het niet durven spreken, is er vaak te zien dat zij in de veilige situatie last hebben van driftbuien, oppositioneel (tegenwerkend) gedrag en negativisme (Hengeveld, 2014).

Er zijn ook kinderen die volgens spreektvoorzich.nl (2014) problemen ervaren in andere ontwikkelingsgebieden, denk aan motorische belemmering en logopedische belemmering (uitspraak van klanken). Door de beperkte communicatie kan het echter ook zijn dat een kind met selectief mutisme een communicatiestoornis ontwikkeld. 

Door deze extreme spreiding van kenmerken is het erg lastig om een diagnoste te stellen, om een diagnose te kunnen stellen is deskundig onderzoek dan ook noodzakelijk.