Mijn ervaringen met selectief mutisme reiken niet heel ver. In alle jaren dat ik voor de klas sta heb ik één leerling meegemaakt met selectief mutiusme. Deze leerling was een meisje. Hieronder staart kort uitgewerkt hoe de omgang met deze leerling verliep. 

Lot (9 jaar):

Lot ben ik tegen gekomen tijdens een stage voor de minor bewegingsonderwijs. Ik werd bij aanvang van deze stage werd mij verteld dat Lot selectief mutisme had en niet sprak tegen onbekende. Zij spak enkel tegen twee vriendinnetjes uit de klas. Hierdoor verliep de communicatie ook via deze twee meisjes. Non-verbale communicatie met Lot was er wel want aan haar gezichtsuitdrukking was goed te zien hoe zij zich voelde. Bij binnenkomst lachte zij dan ook altijd kort naar mij als teken van begroeting. Omdat er vanuit school volop gewerkt werd aan het probleem van Lot heb binnen mijn gymlessen met Lot gecommuniceerd via haar vriendinnen. Door haar te respecteren zoals zij is was Lot vrij om mee te kunnen doen met de gymlessen. 

Binnen de omgang met een leerling met selectief mutisme vind ik het van groot belang dat het probleem gezien moet worden. Door te aanvaarden dat een kind dit heeft kan er gezocht worden naar een passende wijze om mee om te gaan. Respect en vertrouwen zijn in mijn ogen dan ook erg belangrijk. Als je het vertrouwen van een leerling weet te winnen is de stap om te gaan praten kleiner geworden. Door het kind te ondersteunen zonder er druk op te leggen kan er gewerkt worden naar het, weer durven, praten. Als er tekenen van communicatie getoond worden zijn complimenten ook erg belangrijk. Let hier wel bij op dat dit rustig en op een natuurlijke manier wordt overgebracht.